•  آیا می دانیدتعداد زنان شهید در دفاع مقدس چند نفر بوده است ؟7000 نفر

• آیا می دانید تعداد زنان جانباز در دفاع مقدس چند نفر بوده است ؟: 2600نفر

• آیا می دانید بیشترین شهید زن در استان خوزستان  بوده است : 1575 نفر

• آیا می دانید بیشترین جانباز زن  در استان کرمانشاه بوده است : 1650 نفر 

دِلـَتــ که هوای بـ ـابـ ـا را بکند

دیـگر نـه کـربـلا مـی خواهی نـه عـاشـورا

فقط چـشمانــــت خـرابـه شـام مـی بـیـند

و دخـتـری کـه آرام بـ ـابـ ـا را نـ ـاز مـی کـرد

راستی قرار نیســــت بیایی ؟

خداوندا! روزي شهادت مي‏خواهم كه از همه چيز خبري هست، الا شهادت ...

... خداوندا! فقط مي‏خواهم شهيد شوم، شهيد در راه تو. خدايا مرا بپذير و در جمع شهدا قرار بده. خداوندا! روزي شهادت مي‏خواهم كه از همه چيز خبري هست، الا شهادت...

با تمام وجود درك كردم كه عشق واقعي تويي و عشق به شهادت بهترين راه براي دست يافتن به اين عشق است.

نمي‏دانم چه بايد كرد؛ فقط مي‏دانم زندگي در اين دنيا بسيار سخت مي‏باشد. واقعاً جايي براي خودم نمي‏يابم. هر موقع آماده مي‏شوم چند كلمه‏اي بنويسم، آن­قدر حرف دارم كه نمي‏دانم كدام را بنويسم؟ از درد دنيا، از دوري از شهدا، از سختي زندگي دنيايي، از درد دست خالي بودن براي فرداي آن دنيا و هزاران هزار حرف ديگر كه در يك كلام اگر نبود اميد به حضرت حق واقعاً چه بايد مي‏كرديم؟!

راستي چه بگويم؟ سينه‏ام از دوري دوستان سفر كرده، از درد، ديگر تحمل ندارد. خداوندا! تو كمك كن چه كنم؟ فقط و فقط به اميد و لطف حضرت تو اميدوار هستم. خداوندا! خود مي‏دانم بد بودم و چه كردم كه از كاروان دوستان شهيدم عقب مانده‏ام و دوران سخت را بايد تحمل كنم. اي خداي كريم! اي خداي عزيز و رحيم و كريم! تو كمك كن به جمع دوستان شهيدم بپيوندم.

وقتي به عكس نگاه مي‏كنم، از درد سختي كه تمام وجودم را مي‏گيرد، ديگر تحمل ديدن ندارم. دوران لطف بي‏منتهاي حضرت حق، دوران جهاد، دوران عشق دوران، رسيدن آسان به حضرت حق. واي! من بودم نفهميدم. واي! من هستم كه بايد سختي دوران را طي كنم. الله‏اكبر؛ خداوندا! خودت كمك كن. خداوندا! تو را به خون شهداي عزيز و همه بندگان خوبت قسم مي‏دهم شهادت را در همين دوران نصيب بفرما. و توفيقم بده هر چه زودتر به دوستان شهيدم برسم.

فرازهايي از وصيت‏نامه شهيد احمد كاظمي

این صبوری و تقوای پسرم باعث شد زن شرمنده شود و مردم او را سرزنش کنند.

(شهید علی محمد صباغ زاده/ ما اینجا عاشق شده ایم ص163-162)

میگفت وقتی پیکر یکی از شهداء رو آوردن ، دخترش تابوت رو باز کرد

 و هی دنبال یه چیزی میگشت ...

"نماز عشق دو ركعت" است كه وضوي آن جز با خون صحيح نيست. نمازي است

كه هرجا نمي‌شود بجا آورد مگر در قتلگاه، پس با فضيلت‌ترين آن در حرم كربلاست.

"نماز عشق دو ركعت است" مقدمات فراوان مي‌خواهد، اول عاشق بايد دل

را به اشك شستشو دهد؛ بعد، از عشق لقاء بسوزد. تا آنكه اين سوختن در خانه تنش افتد و با خون، وضويش را آماده سازد.

"نماز عشق دو ركعت است" بعد از نماز، ملائك را در اطراف مي‌بيني كه آماده‌اند تا تو را به معراج و ديدار خدا برند. معمولاً در جبهه بجا آورده مي‌شود. بر تمامي آنها كه به جبهه مشرف شده‌اند واجب مي‌شود؛ چون شهادت را انتخاب كرده‌اند. اين دو ركعت نشانه‌ي پيروزي است. چون شهادت نيز خود پيروزي است.

"نماز عشق دو ركعت است" اما نمي‌شود؛ نوشت چرا كه نوشتن براي اين نشايد.

"نماز عشق دو ركعت است" ركعت اول‌: خونين شدن "تن" ركعت دوم:‌ آزاده شدن" روح"

كسي نيست و نخواهد آمد كه لذت و مناجات اين نماز را بداند، چرا كه بجا آورندگان آن شهيدانند و كسي ندانست كه عاشق با اين نماز تا كدامين منزل دوست را پيمود اما غنچه‌هاي باز شده خونين در بدنش گواهي مي‌دهند كه به سرمنزل لقاء رسيده است.

شهيد هيبت الله فرجي

محمد رشید صدیق فرمانده تیپ 24 مکانیزه عراق رو گرفته بودیم

نوسان فشار خون داشت.

اما هر چه معاینه اش می کردم دلیلش رو نمی فهمیدم

.... یه کم آروم شده بود.

تا اینکه صدای حسن باقری از سنگر فرماندهی بلند شد

حسن وقتی با بی سیم حرف میزد ، بلند صحبت می کرد تا صداش برسه اون ور

یه دفعه دیدم حالت سرتیپ عراقی بهم ریخت

رنگش به سرخی و سیاهی متمایل شد

با سختی پرسید: «شما هم این صدا را می شنوی دکتر؟»

پرسیدم: «منظورت را نمی فهمم، مگر تو صدایی می شنوی؟»

سرتیپ در حالی که در سنگر بی تابانه قدم می زد گفت:

«صدای یکی از ژنرال های شماست. بله اون صدا همه اش تو گوشمه.»

با تعجب پرسیدم: «ژنرال ما؟ حالا این ژنرال کی هست؟ از کجا می دونی ژنراله؟»

گفت : « چون همیشه فرمان می ده. فرمانهای مهم.

اون یک کار کشته و قویه. فرماندهان ما همه شون از او می ترسیدن.»

پرسیدم: «شما چه سابقه ای از اون ژنرال دارین که این طوری باعث ترس شما شده؟»

سرتیپ پاسخ داد: «سابقه حمله، شکست، فرار، مرگ،

تو جبهه ما صدای او به نام صدای عملیات شناخته شده.

هر وقت صدای اونو از پشت بی سیم می شنیدیم ، می ترسیدیم

صداش که می یومد قبل شروع حمله بوی شکست از روحیه فرماندهان ما بلند می شد

تازه فهمیده بودم دلیل نوسانات فشار خون سرتیپ از چیست؟

صدای شهید حسن باقری یا همان ژنرال ...

جایی برا موسسه روایت سیره ی شهدا نداشتیم

از همون اول یه خونه اجاره کرده و سیره ی شهدا رو راه انداخته بودیم

مدتی اجاره خونه عقب افتاده بود

هیچ منبع درامدی هم نداشتیم که اجاره رو تامین کنه

مسئول سیره بچه های موسسه رو جمع کرد و گفت بریم گلزار شهدا

همه راه افتادیم

رسیدیم سر مزار شهید زین الدین

مسئول سیره به تک تک بچه ها گفت:

گزارش کاراتون رو برا شهید بگین

تک تک گزارش دادیم

آخر سر مسئولمون خطاب به شهید زین الدین گفت:

ببین آقا مهدی! این وظیفه ی ما بود که انجام دادیم

الان هم اجاره خونه عقب افتاده ، صاحب خونه هم ما رو جواب کرده

تصمیم با خودتونه

اگه می خواین ما همچنان سیره شهدا رو نگه داریم ، اجاره ی مکانش رو جور کنین...

... صبح اول وقت روز بعد دیدم پدر شهید زین الدین اومد سیره

یه بسته پول گذاشت روی میز

جریان پول رو که پرسیدم ، گفت:

دیشب مهدی اومد به خوابم و گفت: این مبلغ رو برسونم به مسئول سیره ی شهدا

پول رو شمردیم ، دقیقا مبلغ اجاره ی عقب افتاده بود...

داشتم عکس های زمان شاه رو می دیدم

برخورد کردم به عکسی که بدجوری به غیرتم برخورد

درسته اون زمان رو درک نکرده و نبودم

اما خیلی خوب می تونم حس و حال هموطنام رو بعد از دیدن اون صحنه بفهمم

حس حقارت ... حس خورد شدن ... حس بی ارزشی ... حس نفرت

حالا اون عکس چی بود؟

توی اون عکس محمد رضا شاه به عنوان شخص اول مملکت خم شده بود و دست ملکه انگلیس رو می بوسید

این عکس رو براتون میذارم تا ببینید

ببینید زمانی چقدر حقیر بودیم

با عصبانیت و حس بدی که داشتم به سرعت صفحات رو ورق زدم

اما با کمال تعجب دیدم مث که این رشته سر دراز دارد

مث که شکسته شدن غرور و ملتمون عزت یکی دو بار نبوده

این شاه نا محترم ما انگار جلو همه باید سر تعظیم فرو می اورده و با حقارت دستشون رو می بوسیده

این عکسها هم بخش دیگری از شاهکارهای این شاه بی هویتمون بود

دیگه تحمل نداشتم

کتاب رو بستم و رفتم سراغ عکس های امام

عکسا و نوشته ها و ابهتش ، غرور خدشه دار شده ام رو تسلی داد

توی عکسای امام خبری از حقارت و پستی جلوی دشمن نبود

توی عکسای امام و مردای انقلابی عزت دیدم

توی دلم احساس غرور کردم و به سرزمین آزاد شده از استکبار شاهنشاهی بالیدم

توی همین ورق زدنها خاطره ای دیدم

طرف به امام خمینی گفته بود: یارانت کجان که دل بهشون خوش کردی؟

امام فرموده بود: سربازان من توی قنداقه ان

شاید اون یارو خندیده باشه

اما همون قنداقه نشین ها سال 57 ثابت کردند امام بیراه نگفته

انگار یه حسی بهم گفت ، امام به تو هم امید داشته

تو رو هم از زمان قنداقه بودن باور کرده

واسه همین قلمم رو برداشتم و زیر عکس امامم نوشتم:

" معبر " جلاد معروف ساواک اومده بود خونه شون

می خواست کمد سید حسین رو بازرسی کنه

با کفش اومد روی قالی

سید حسین سرش داد کشید و با صدای بلند گفت:

ما روی این فرش نماز می خونیم ، کفشات رو در بیار

غرور " معبر " شکست

۱۴ سالش بود که ساواک دستگیرش کرد

انداختنش توی بند زندانیان نوجوان بزهکار

فکر می کردند اینجوری از راه به در میشه و دیگه کار انقلابی نمیکنه

توی زندان نوجوونای بزهکار اذیتش می کردند

اما سید حسین با صبر و حوصله سعی کرد هدایتشون کنه

بعد از مدتی مأمورین ساواک صحنه ی عجیبی دیدند

دیدند همون جوونای لا اوبالی به امامت سید حسین توی زندان دارن نماز می خونن

کلاس قرآنشون هم براه بود...

                               خاطره ای از زندگی شهید سید حسین علم الهدی

                               منبع: کتاب سفر سرخ ، صفحه ۲۲

همیشه حاضر بود

هیچ وقت خودش رو کنار نمیکشید

حتی وقتی بنی صدر خلع درجه اش کرد. با لباس بسیجی می رفت سپاه

مثل یه بسیجی صفر کیلومتر کار می کرد

طرح میداد و برنامه ریزی ستادی میکرد

اصلا براش مهم نبود که تا دیروز سرهنگ بوده و امروز یه بسیجی ساده است

فقط به خدمت فکر میکرد

(خاطراتی درمورد شهید صیاد شیرازی)

رزمنده تازه واردی به یکی از بچه ها گفت:

وقتی در تیررس دشمن قرار می گیری برای اینکه کشته نشی چی میگی؟

اونم جواب داد: اولاْ باید وضو داشته باشی

بعد رو به قبله و طوری که کسی نفهمه میگی:

اللهم الرزقنا ترکشنا ریزنا بدستنا یا پاینا و لا جای حساسنا برحمتک یا ارحم الراحمین

بعد که عربی به فارسی برگردانده شد ، آن برادر ساده گفت:

اخوی غریب گیر آوردی؟

بزرگ‌ترین تنبیه برای نیروها و مسئولان، نارضایتی حاجی و بهترین تشویق برای آن‌ها، لبخند رضایتش بود؛ اگرچه خیلی دیر از کاری ابراز رضایت می‌کرد. همه می‌دانستند در تخلف‌ها با کسی عقد برادری نبسته است و هیچ‌کس حاشیه امنی در تخلفات نداشت. در یک کلام، کسی می‌توانست در برابر او دوام بیاورد که بسیار منضبط جدی و مصمم و متعهد و مطیع باشد.

 تشویق، توجه و تقدیرش، لذت دنیا را داشت. همین که کسی می‌فهمید، حاجی او را زیر نظر دارد و از کارش رضایت دارد، برایش بس بود.

کسی را سراغ ندارم که مدتی زیر دست حاج احمد کاظمی بوده باشد، (حتی با چند واسطه) و به این زیردستی افتخار نکند، حتی اگر مورد تنبیه واقع شده باشد.

بعد از شهادت پدر ، نامه های زیادی به منزل ما سرازیر شد

این نامه ها در زمان حیات پدر هم به منزل ما می یومد

ما فکر می کردیم که نامه ها اداری است و در مورد اونها کنجکاوی نمی کردیم

اما بعد از شهادت پدرمان متوجه شدیم قضیه ی نامه ها چیه

نامه ها از سوی خانواده های بی سرپرست یا فقیری بود که پدر بهشون کمک می کرد

مادر بعد از سالها متوجه شد که پدر دو سوم حقوقش رو صرف این خانواده ها می کرده

                                              خاطره ای از زندگی شهید صیاد شیرازی

                                               به نقل از پسر شهید

رفته بود كوير

می خواست رفت و آمد قاچاقچيان رو ببنده

همون جا بود كه با مشكل آب مرد روستا آشنا شد

قنات های روستا خشكيده بود

بايد لايه روبی می شد

ماشينش رو فروخت و با پولش امكانات خريد

خودش رفت و قنات ها رو تعمير كرد و آب روستا رو راه انداخت...

اسیر شده بودیم

ما رو بردند « اردوگاه العماره »

داخل اردوگاه تعدادی از شهدای ایرانی رو دیدم 

معلوم بود بعد از اسارت به شهادت رسیده بودند

جمله ای که روی دست یکی از شهدای اونجا نوشته شده بود

با خوندنش مو به بدنم راست شد و به شدت گریه کردم

اون جمله رو هیچ وقت فراموش نمی کنم

شما هم بخونید و فراموش نکنید

روی دست آن شهید با خودکار نوشته شده بود:

مادر! من از تشنگی شهید شدم

رفتند تا ما بمانیم ، نکند روزگار ما را با خود ببرد ...... شادی روح شهدا صلوات

فکش اذیتش می کرد.

دکتر معاینه کرد و گفت«فردا بیا بیمارستان.»

باید عکس می گرفت.

عکسش که آماده شد،رفتیم دکتر ببیند.

وسط راه غیبش زد.

توی راه روهای بیمارستان دنبالش می گشتیم.

دکتر داشت می رفت.

بالأخره پیداش کردم.

یک پیرمرد را کول کرده بود داشت از پله ها می برد بالا...

                                                             راوی: همسر شهید مهدی باکری

مؤمن دنبال فرصته تا ثواب جمع کنه...

از این موقعیت ها و کارهای خوب اطرفمون زیاده

مواظب باشیم ازشون غافل نشیم

یک روز غروب توی سنگر نشسته بودیم

چایی می خوردیم ... صحبت می کردیم ... بساط شوخی هم براه ...

بحث داغ شده بود که زنبوری اومد داخل سنگر و شروع کرد به چرخ زدن

هر کار می کردیم زنبور بیرون نمی رفت

از بس سماجت به خرج داد ، برا بیرون کردنش کم کم همه بلند شدند

طوری شد که گفتیم: ببینیم چه کسی زودتر اون رو خارج می کنه

بعد از اینکه زنبور از سنگر خارج شد ، به بیرون کردنش اکتفا نکردیم

برای اینکه اون رو  از حوالی سنگر دور کنیم ، چند قدم از سنگر فاصله گرفتیم

همزمان با بیرون اومدن ما خمپاره ای به سنگر اصابت کرد و کاملاً ویرانش شد ....

یکی از آشنایان خواب شهید پلارک رو دیده بود

می گفت ازش تقاضای شفاعت کرده

شهید پلارک بهش گفته:

من نمی تونم شما رو شفاعت کنم

تنها وقتی می تونم شفیع شما باشم که نماز بخونید و بهش توجه داشته باشید

همچنین زبانتون رو نگه دارید

در غیر این صورت هیچ کاری از دست من بر نمی آید...

به راستی چقدر مراقبیم؟!!!         

سوار ماشین شدیم که بریم مأموریت

اما هر چه استارت زدیم ، ماشین روشن نمی شد.

مهرعلی گفت: فلانی فکر می کنم وضو نداری!

به سرعت پریدیم پایین و رفتیم وضو گرفتیم

وقتی سوار شدیم و دوباره استارت زدیم ، بلافاصله ماشین روشن شد...

                                        خاطره ای از زندگی شهید مهرعلی بهروزی

                                        راوی: همرزم شهید

توی شهر بازی بچه گی هایم
چرخ و فلکهای بزرگی بودند....
اما آرزوی من تاب خوردن روی تاب خانه بود ...
روی پاهای تو 

 بابا ...

تصورش را نمی کردم بابای مهربانی که روزی مرا قنداقه پیچ تاب میداد

روزی کفن پوش روی دستان مادر بزرگ تاب می خورد...

شادی روح شهدای عزیزمان صلوات

روزگاری جنگی در گرفت

نمی دانم تو آن روز کجا بودی؟

سر کلاس؟

سر کار؟

سر زمین کشاورزی؟

جبهه؟

یه ویلای امن دور از شهر؟

نمی دانم

اما می دانم خودم کجا بودم ، در گهواره!

روزگاری جنگی در گرفت .

من و تو شاید آن روز به قدری کوچک بودیم که حتی نمی دانستیم جنگ یعنی چه!

و اگر هم کشته می شدیم حتی نمی دانستیم به چه جرمی!

روزگاری جنگی در گرفت و عده ای بهای آزادی من و تو را پرداختند

و امروز تو ای دوست من:

مواظب قدمهایت باش!

پا گذاشتن روی این خون ها آسان نیست.

اوایل ازدواجمون بود

برا خرید با سید مجتبی رفتیم بازارچه

بین راه با پدر و مادر آقا سید برخورد کردیم

سید به محض اینکه پدر و مادرش رو دید ، در نهایت تواضع و فروتنی خم شد

روی زمین زانو زد و پاهای والدینش رو بوسید

آقا سید با اون قامت رشید و هیکل تنومند در مقابل والدینش اینطور فروتن بود

این صحنه برا من بسیار دیدنی بود ...

                           خاطره ای از زندگی سردار شهید سید مجتبی هاشمی

                            به نقل از همسر شهید

با حاج احمد متوسلیان کار داشتیم

رفتیم اتاق فرماندهی ، اما نبود

یادمون افتاد که روز چهارشنبه است و وقت نظافت

رفتم طرف دستشوئی ها

آنجا بود و در حال شست و شو

رفتم سطل رو ازش بگیرم اما نداد

گفتم: شما چرا حاجی؟!

همین طور که کار می کرد ، گفت:

 یادت باشه ! فرمانده موقع جنگ برادر بزرگتر همه حساب میشه

اما در بقیه ی مواقع ، کوچک ترین و حقیرترین برادر اون ها...                     

غیبش می زد

درست سر سفره که همه نشسته بودند

می دیدی ظرف را برداشته و دارد می رود بیرون از خانه

می رفت کنار بچه های یکی از همسایه ها که اوضاع مالی مناسبی نداشت

می نشست و همان غذای کم را با آنها می خورد

با کمک به فقرا ، شادی هایمان را قسمت کنیم

این است پیام شهید...

قمقمه اش را چپه می کرد توی دهن عراقی ها و می گفت:

مسلمون باید هوای اسیرها رو داشته باشه.

پا شد بره طرف بقیه اسرا، آر پی جی سرش را پَراند.

تشنه بود، قمقمه هم دستش بود.

تعجب نداره...

شهدای ما رهرو امامی بودند که توی سرزمین کربلا به اسب دشمنانش هم آب داد...

هنوز هم میشه حسینی بود ...

حسینی باشیم ...

مثل شهدا...

جلوی مادر با ادب می نشست و میگفت:

- من رو بیشتر دوست داری یا خدا رو؟

مادر: خب معلومه خدا ، خدا رو

- امام حسین علیه السلام رو بیشتر دوست داری یا خدا رو ؟

مادر: امام حسین علیه السلام رو هم برای خدا می خوام

- پس راضی هستی که من شهید بشم. فدای امام حسین علیه السلام بشم؟!

اینجوری مادرش رو راضی کرد و رفت ... رفت و فدای امام حسین علیه السلام شد

پست نگهبانی اش افتاده بود نیمه شب

سر پست نشسته بود رو به قبله و اطرافش رو می پایید

آروم آروم هم با خودش زمزمه می کرد

... نفر بعدی که رفت پست رو تحویل بگیره

دید مهدی افتاده به سجده

با صورت افتاده بود روی خاک

هر چه صداش کرد ، جوابی نشنید

بلندش کرد

دید یه تیر خورده به پبشونیش و شهید شده

... فکر شهادتش اذیتمون می کرد

غریبانه شهید شده بود

توی تنهایی ، نیمه شب ، بدون اینکه کسی بفهمه

خیلی خودمون رو می خوردیم و ناراحت بودیم

تا اینکه یه شب اومده بود به خواب یکی از بچه ها

بهش گفته بود: نگران نباشید!

همین که تیر خورد به پیشونیم به زمین نرسیده افتادم توی آغوش امام حسین (ع)

                                       خاطره ای از شهید مهدی شاهدی

                                       راوی: همرزم شهید

قبل از انقلاب رفت سربازی

جناب سرهنگ گفته بود خدمتت رو باید در منزل من بگذرانی

کارش این بود که کارهای منزل سرهنگ رو انجام بده

به محض ورود به منزل ، دید همسر سرهنگ وضع زننده ای داره

سریع از خونه زد بیرون و برگشت پادگان

سرهنگ برای این کارش تنبیه اش کرد

هجده توالت رو باید به تنهایی می شست

بعد از یک هفته از گذشت این تنبیه سرهنگ اومد و گفت:

حالا دوست داری برگردی تو خونه ی من کار کنی یا نه؟

عبدالحسین بهش گفت: اگه تا آخر خدمت مجبور باشم همه ی کثافت های توالت رو در بشکه خالی کرده و به بیابان بریزم ، باز هم پا توی خونه ی شما نمیذارم

بیست روز دیگه هم این تنبیه ادامه پیدا کرد

تا اینکه مسئولین پادگان خودشون خسته شدن و رهایش کردند

                               خاطره ای از شهید عبدالحسین برونسی

                                منبع: خاک های نرم کوشک ص ۱۸

امام جماعت واحد تعاون بود

بهش می گفتند حاج آقا آقا خانی

روحیه عجیبی داشت

زیر آتیش سنگین عراق ، شهدا رو منتقل می کرد عقب

توی همین رفت و آمدها بود که گلوله مستقیم تانک سرش رو از تنش جدا کرد

چند قدمیش بودم

هنوز هم تنم می لرزه وقتی یادم میاد

از سر بریده اش صدا بلند شد: السلام علیک یا اباعبدالله...

بر کنـج لبــت نوشته یحیـــی و یمیــت...
 من مات من العشق،
 فقد مات شهید ...

گونی بزرگی را گذاشته بود روی دوشش

داشت توی سنگرها جیره پخش می کرد

بچه ها هم باهاش شوخی می کردند:

- اخوی دیر اومدی.

- برادر می خوای بکشیمون از گشنگی؟

- عزیز جان ! حالا دیگه اول میری سنگر فرماندهی برای خودشیرینی؟!!!...

...گونی بزرگ بود و سر اون بنده ی خدا پایین

کارش تموم شد

گونی رو که گذاشت زمین همه شناختنش

اون کسی نبود جز محمود کاوه

فرمانده ی لشکر...