عاشق امام بود

بعد از انقلاب برا امام کسالت قلبی پیش اومد

احمد توی سفر بود که اینو شنید

توی مسیر وقتی خبر رو شنید از ناراحتی ماشین رو نگه داشت

شروع کرد به گریه کردن

می گفت: خدایا از عمر ما بکاه و به عمر امام خمینی بیفزا...

...وقتی رسید تهران رفت بیمارستان

بهشون گفت آماده ام قلبم رو به امام هدبه کنم ...

                              خاطره ای از زندگی شهید احمد کشوری

شهردار ارومیه شده بود

بارها توی لباس کارگران شهرداری به نقاط مختلف شهر می رفت و کار می کرد

می خواست از مشکلات کارکنان شهرداری و مردم با خبر بشه...

... یک شب هوای ارومیه به شدت بارانی شده بود

لباس رفتگر پوشید و رفت مناطق محروم ارومیه

ناشناس کمک می کرد به مردمی که بارندگی به خونشون آسیب رسونده بود

خونه ی پیرزنی رو آب گرفته بود 

همونطور که داشت آب رو از خونه بیرون می ریخت ، صدایی به گوشش رسید

پیرزن داشت به شهردار بد و بیراه می گفت

بهش گفت: مادر جان! نظرت درباره ی شهردار چیه؟

پیرزن گفت: خدا می دونه الان تو ویلاش نشسته و خوش می گذرونه

از حال ما بدبخت ها که خبر نداره ...

... اصلاً به روی خودش نیاورد

پیرزن هم هرگز نفهمید کسی که داره بهش کمک میکنه همون شهرداره

نمی دونست و بهش بد و بیراه می گفت ...

شهید باکری به پیرزن گفت: خب مادر! از مشکلات شهردار بگو

از این راه مشکلات خودش را از مردم می شنید و برطرف می کرد...

                                  خاطره ای از زندگی شهید مهدی باکری

                                   منبع: نشریه با شهدا در جمعه

یکبار که محمد ابراهیم به شهرضا اومده بود ، بهش گفتم:

مادر! بیا اینجا یه خونه برات بخرم و همین جا زندگی ات رو سر و سامان بده

محمد ابراهیم گفت:ننه جان! شما غصه ما رو نخور ، خونه ی من عقب ماشینمه

پرسیدم: یعنی چه خونه ات عقب ماشینته؟

گفت:جدی میگم ، اگه باور نداری بیا و ببین

باهاش رفتم

درب صندوق عقب ماشین رو باز کرد

وسایل مختصری رو توی صندوق عقب ماشین چیده بود

سه تا کاسه ... سه تا بشقاب ... سه تا قاشق ...

یه سفره پلاستیکی کوچک...دو قوطی شیر خشک برای بچه و یه سری خرده ریز دیگه

گفت: اینم خونه ، می بینی که خیلی هم راحته

گفتم: آخه اینطوری که نمیشه

گفت: دنیا رو گذاشته ام برا دنیا دارها ، خانه هم باشد برای خانه دارها...

                                  خاطره ای از زندگی شهید محمد ابراهیم همت

                                  به نقل از مادر شهید

سید مجتبی خیلی حضرت زهرا سلام الله علیها رو دوست داشت

یه شب دیدم صدای ناله از اتاقش بلند شد

با نگرانی رفتم سراغش

دیدم پاهاش رو تو شکمش جمع کرده

دستش هم روی پهلوش گذاشته و از درد دور خودش می پیچه

بلند بلند هم داد می زد: آخ پهلوم ... آخ پهلوم

چند دقیقه بعد آروم شد

گفتم: چته مادر! چی شده؟

گفت: مادر جان!

از خدا خواستم دردی که حضرت زهرا س بین در و دیوار کشید رو بهم بچشونه

الان بهم نشون داد

خیلی درد داشت مادر... خیلی!

                                            راوی: مادر شهید سید مجتبی علمدار

فدای مادر سادات سلام الله علیها...

                  بر حاشیه ی برگ شقایق بنویسید

                                                          گل تاب فشار در و دیوار ندارد

وقتی شهید پیدا نمیشد یه رسم خاص داشتیم

یکی از بچه ها رو می گرفتیم و بزور می خوابوندیم تا با بیل مکانیکی رویش خاک بریزن

اونم التماس کنه تا شهدا خودشون رو نشون بدهند تا ولش کنیم...

... اون روز هر چه گشتیم شهیدی پیدا نشد

کلافه شده بودیم

دویدیم و عباس صابری رو گرفتیم

خوابوندیمش رو زمین و یکی از بچه ها دوید و بیل مکانیکی رو روشن کرد

تا ناخن های بیل رو به زمین زد که روی عباس خاک بریزه ، استخوانی پیدا شد

دقیقا همونجایی که می خواستیم خاکش رو روی عباس بریزیم ...

... بچه ها در حالیکه از شادی می خندیدند ، به عباس گفتند:

بیچاره شهید! تا دید می خوایم تو رو کنارش خاک کنیم ، خودش رو نشون داد

گفت: دیگه فکه جای من نیست

برم یه جا دیگه برا خودم پیدا کنم

چون تو می خواستی کنارش خاک بشی خودش رو نشون داده ها!!!

و کلی خندیدیم ...

                              خاطره ای از زندگی شهید عباس صابری

                              راوی : شهید مجید پازوکی "شهدای تفحص"

شش ، هفت ساله بودم که جای خالی پدر به شدت آزارم می داد

آرزوی داشتن بابا کلافه ام کرده بود

هر وقت مردی توی خیابون می دیدم بهش می گفتم بابا

نمی تونستم باور کنم که دیگه پدرم بر نمی گرده

وقتی آزادگان برگشتند با خودم گفتم: این دفعه دیگه حتما بابام بر می گرده

اما واقعیت چیز دیگه ای بود

بابام شهید شده و برای همیشه از پیش ما رفته بود ...

... یه شب بابام اومد به خوابم و گفت:

من پدر تو هستم

درسته که من دیگه نیستم ، اما نبودنم به این معنی نیست که وجود نداشته باشم

من هر روز و هر لحظه به یادتونم

فکر نکن تو

اینو بدون که حتی اگه مشکلی براتون پیش بیاد من زودتر از شما با خبر میشم...

عروسی اش نزدیک بود

یک

 برا امام رضا علیه السلام نوشته بود که فرستاد مشهد

یک کارت هم برای امام زمان علیه السلام که انداخت توی مسجد جمکران

یک کارت هم برای حضرت زهرا و حضرت معصومه س که برد قم و انداخت توی ضریح ...

...درست قبل از عروسیش حضرت زهرا سلام الله علیها اومده بود به خوابش

به بی بی عرض کرد: خانوم جان! من قصد مزاحمت برای شما نداشتم

حضرت فرموده بود: چرا دعوت شما رو رد کنیم؟

چرا به عروسی شما نیاییم؟

کی بهتر از شما؟

ببین! همه ی ما اومدیم

شما عزیز ما هستی مصطفی جان...

                        خاطره ای از زندگی روحانی شهید مصطفی ردانی پور

                         منبع" مجموعه یادگاران " کتاب ردانی پور"

شما عزیز ما هستی مصطفی جان...

مادر! کاش منم عزیزت بشم...

کاش منم لبخند رضایت به لبتون بنشونم

کاش...

فکر کردیم خیلی عربی بلده

اون روز اسیر گرفته بود

تفنگ رو گرفته بود سمت طرف و با دست ديگر اشاره می كرد " بيا به سمت من"

همزمان با اشاره دست هم سر اسير بيچاره داد ميزد: " قِف=ايست "

اسير عراقی هم معطل مانده بود که بیاید یا بایسته...

می گفت: خجالت می کشم ، خیلی در حق خانواده ام کوتاهی کردم

کمتر پدری کرده ام ، فرصتش کم بود وگرنه خیلی دلم می خواست...

یک روز در زدند

پیک نامه آورده بود

قلبم ریخت که نکنه شهید شده باشه

پاکت رو باز کردم ، دیدم یک انگشتر عقیق برایم فرستاده

روی یه برگه هم نوشته بود: به پاس صبرها و تحمل های تو ...

                                   خاطره ای از زندگی شهید صیاد شیرازی

                                   راوی : همسر شهید

برا شروع عملیات کربلای چهار منتقل شدیم آبادان

به عنوان غواص خط شکن زدیم به دل دشمن

وقتی وارد معبر دشمن شدیم ، سعید محمدی اصل رو دیدم

باورم نمی شد ، هر دو پایش قطع شده بود

پیکرش هم افتاده بود یه گوشه از معبر

دهانش رو نگاه کردم دیدم پر از خاکه

یه لحظه بغض گلویم رو گرفت

وقتی برگشتیم علت کارش رو از بچه ها پرسیدم

گفتند: وقتی ترکش خورد به پای سعید ، دهان خودش رو پر از خاک کرد

می خواست از شدت درد صدای ناله اش بلند نشه تا عملیات لو نره

خودش رو فدا کرد تا بچه ها قتل و عام نشن ...

چهل روز بعد از نماز صبح زیارت عاشورا می خوند

می خوند تا خدا دعاش رو مستجاب کنه و شهید بشه

با شوخی بهش گفتم: این عملیاتی که من تدارکش رو دیدم خیلی فشارش بالاست

اونقدر فشارش بالاست که اگه نخونی هم شهید میشی

نیازی به نذر کردن نداره

گفت: اگه شهید نشم ، باز از اول می خونم

اونقدر چهل روز چهل روز می خونم تا شهید بشم...

.. روز چهلم کار فیصله پیدا کرد و شهید شد

کار به دور دوم نکشید...

بهش گفتم: بابا جون! اینبار كه بری جبهه ، كی برمی‌گردی؟

خندید و گفت: خیلی دیر نیست

گفتم: چقدر طول می‌كشه؟

نگاهی به دور و برش كرد و دخترعموی دو ساله اش كه مهمونمون بود رو نشون داد

بعدش گفت: عروسی زهرا خانم برمی‌گردم...

این حرف رو كه زد دلم ریخت ، اما بازم گذاشتم پای شوخی‌هاش

اما انگار اینبار شوخی نمی‌كرد

رفت و بعد از هجده سال دقیقاً دو روز قبل از عروسی دختر عموش برگشت

از معراج شهدا زنگ زدند و گفتند: پیکر پسرتون پیدا شده

من و مادرش خیلی خوشحال شدیم

اما از یه طرف سور و سات عروسی زهرا خانم به راه بود 

نمی خواستیم شادی اونها رو بهم بزنیم

از طرفی هم اگه بی‌خبر می‌رفتیم ، خان داداشم ناراحت میشد

خانومم گفت: بالاخره كه چی؟ باید یه جوری خان داداشت رو مطلع كنیم

اگه بی خبر بریم ناراحت میشن...

... رفتیم خونه داداشم

تا اونجا مدام ذكر می‌گفتیم و صلوات می‌فرستادیم كه ناراحت نشن

خوشبختانه وقتی به برادرم گفتم كه علی داره میاد ، خوشحال شد

اما بعد كه گفتم: شهید شده و جنازش را دارن میارن ، اتفاق بدی افتاد

زهرا كه شب عروسیش با اومدن پسر عموش یكی شده بود ، ناراحت شد و گفت:

چرا باید عروسی من به خاطر چهار تا استخوان و یه پلاك عقب بیفته؟

زن داداشم گفت: حالا نمیشه بعد از عروسی بریم سراغ مُرده‌ها.....

خانومم ناراحت شد ، اما به روی خودش نمی‌آورد

گفت: باشه ما می‌ریم معراج علی رو تحویل می‌گیریم ، بعد میایم عروسی زهرا خانم...

... شب عروسی همین كار رو كردیم

اما هنوز زهرا دلخور بود و می‌گفت:

آخه چهار تا استخون اونم بعد از سالها چه ارزشی داره كه عروسی من باید بهم بخوره؟

... چهار روز بعد از عروسی موقع اذان صبح دیدم در میزنن

در رو که باز کردم دیدم زهرا با چشمای پر از اشك و گریه‌كنان پشت دره

- سلام عمو

- علیك السلام عموجون. چی شده؟ چرا گریه می‌كنی؟

- عمو علی...علی...

- علی چی عمو جون؟

- قبر علی كجاست؟

- می‌خوای چی كار زهرا جان؟

- می‌خوام برم معذرت خواهی عمو.

- چی شده؟ بیا تو درست حرف بزن ببینم چی شده.

- عمو دیشب كه خوابیده بودم چند بار از خواب پریدم

اما هر بار كه می‌خوابیدم خواب می‌دیدم توی یه باتلاق خیلی بزرگ افتادم

هرچی فریاد میزنم هیچ كس به كمكم نمیاد

داد می زدم و همسرم رو صدا می‌كردم ، اما انگار نه انگار كه صدای من رو می‌شنید

هر چی دست و پا می‌زدم بیشتر فرو می‌رفتم

دیگه نا امید شده و تا گردن توی باتلاق فرو رفته بودم

یهو دیدم چهار تا استخون و یه پلاك به دادم رسیدن و منو نجات دادن

بهشون گفتم: شما كی هستین كه من رو نجات می‌دید؟؟؟

گفتن: ما همون چهارتا استخون و یه پلاكیم که می گفتی عروسیم رو بهم زده

بعد بهم گفتن: الدنیا دار الفانی...

بهشون گفتم منظورتون چیه؟

گفتند: به این دنیا دل نبند كه فانی و از بین رفتنیه

لذت‌های دنیا فقط برای مدت كوتاهیه و بعد از دست میره

دنبال لذت‌های بلند مدت باش...

با این حرف از خواب پریدم و تا الآن كه بیام خونه شما این حالم بود

عمو شما فكر می‌كنید علی من را می‌بخشه؟؟؟

در حالی كه اشك‌هایش را پاك می‌كردم گفتم:

آره دخترم می‌بخشه ، حالا پاشو نمازت رو بخون...

... نمازمون رو که خوندیم ، رفتم جانمازم رو روی طاقچه بذارم

نگاهم خورد به عكس علی كه داشت بهم لبخند میزد

برگشتم و صورت زهرا رو نگاه كردم ، دیدم خیلی آروم شده

دیگه از اون حالت قبل از نماز هیچ خبری نبود...

ساعت یک و دو نصف شب بود

صدای شُرشُر آب می یومد

توی اون تاریکی دیدم یکی کنار تانکر آب نشسته و ظرف می شوره

یکی ظرفهای رزمنده ها رو جمع کرده بود و بی سر و صدا توی تاریکی می شست

جلوتر رفتم

دیدم حاج ابراهیم همته ، فرمانده ی لشکر ...

انسان بزرگ هر چه بالاتر میره ، خاکی تر میشه

این خصوصیت مردان خداست

خدایی بشیم...

یادم نیست به کدوم شهرستان مسافرت می کردیم

توی یکی از قهوه خونه های وسط راه توقف کردیم تا چای بخوریم

راننده ی کامیونی با دست و بال روغنی روبروی شهید باهنر نشسته بود

چشم ازش بر نمی داشت

حواسم رو جمع راننده ی کامیون کردم

دیدم داره نم نم گریه می کنه

وقتی فهمید متوجه رفتارش شدم ، گفت : برادر! توی کدوم مملکت این صحنه رو دیدی؟

کجا دیدی که وزیر با راننده ی کامیون توی قهوه خونه دور افتاده اینجوری کنار هم باشن؟

دکتر باهنر متوجه حالات راننده کامیون شد

دعوتش کرد بیاد کنارمون بشینه

اومد و چند دقیقه با هم حرف زدیم

بعدشم خداحافظی کردیم و از هم جدا شدیم ...

وقتی ترکش به قلبش خورد ، بلند گفت: یا مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

سرش رو بلند کردم که بگذارم روی پایم

گفت: ول کن سرم رو ، بذار آقا سرم رو بغل کنه

هنوز لبخند بر لب داشت و چشم هایش به افق بود که رفت

چه رفتنی ... سر به دامن مولا ... با لبخند ... با آرامش ... اللهم ارزقنا...

مرتب روزه می گرفت

خیلی وقتا هم نماز شب می خوند

نماز شباش معمولی نبود

طوری گریه می کرد که اتاق به لرزه می افتاد

گاهی از صدای گریه اش بیدار می شدیم

هیچ وقت دوست نداشت مرفه زندگی کنیم

از روز اول زندگیمون توی منزل اجاره ای زندگی می کردیم...

... ارتش به پرسنل خونه سازمانی می داد

وقتی ازش خواستم یه منزل سازمانی بگیره ، گفت:

بذار کسانی که نیاز دارن بگیرن...         

                       خاطره ای از زندگی شهید نامجو( وزیر دفاع زمان جنگ )

                       راوی : همسر شهید سید موسی نامجو

ترکشی به سینه اش نشسته بود

برده بودنش برا اخرین عمل جراحی

قبل از عمل بلند شد که برود

بهش گفتن: بمون! بعد از عمل مرخصت می کنن ، اینجوری خطرناکه

گفت: وقتی اسلام در خطر باشه من این سینه رو نمی خوام...

                            خاطره ای از زندگی خلبان شهید احمد کشوری

                             منبع: نشریه با شهدا در جمعه ، شماره ۴۵

خواب و استراحت نداشت

می گفت: پاسدار یعنی کسی که کار کنه ، بجنگه ، خسته نشه

کسی که نخوابه تا وقتی خود به خود خوابش ببره...

... یه بار توی جلسه ی فرماندهان داشت روی کالک شرایط منطقه رو توضیح می داد

یه دفعه وسط صحبت صداش قطع شد

از خستگی خوابش برده بود

دلمون نیومد بیدارش کنیم

چند دقیقه بعد که خودش بیدار شد ، عذرخواهی کرد

گفت: سه چهار روز هستش که نخوابیده ام...

                           خاطره ای از زندگی سردار شهید مهدی باکری

                           راوی: یکی از فرماندهان جنگ

پاسبان جلوش رو گرفت و گفت:

- كجا میرى بچه؟

ـ مدرسه

ـ اين چيه؟

ـ كتابه

پاسبان كتاب رو گذاشت كنار

شروع كرد جيب هاى محمود رو گشتن برا پیدا کردن اعلاميه

به فكرش نمى رسيد كه شايد اين كتاب هم مثل اعلاميه ممنوع باشه...   

                 خاطره ای از زندگی سردار شهید کاوه                                      

                 منبع: مجموعه یادگاران " کتاب شهید کاوه "

قبل از عملیات یک گلوله خورده بود توی بازوش

منتقلش کردند به یه بیمارستان توی یزد

می خواست تا عملیات شروع نشده برگرده منطقه

دکترها این اجازه رو بهش نمی دادند

متوسل شده بود به اهل بیت علیهم السلام

مثل بارون اشک می ریخت

ازشون خواست که فرج و گشایشی در کارش بدهند

در حال گریه خوابش برد

شاید هم بین خواب و بیداری بود که حضرت عباس علیه السلام می آیند پیشش

حضرت دست می برند طرف بازوی او ، چیزی بیرون می آوردند و می فرمایند:

بلند شو ، دستت خوب شده...

... به دکتر گفت: خوب شدم

باور نمی کرد و  می گفت: باید از دستت عکس بگیرم

شهید برونسی بهش گفت: بگیر! به شرط اینکه به کسی چیزی نگی

وقتی عکس گرفتند هیچ اثری از گلوله ندیدند

دکترها با گریه بدرقه اش کردند...

خواب شهادتش رو دیده بود

مرخصی گرفت تا برود خونه و با خانواده اش وداع کنه

با تک تک اعضای خونه خداحافظی کرد

وداعش با پسر کوچولوش خیلی دیدنی بود ...

... توی وصیت نامه اش نوشته بود:

فرزندانم! پیرو حسین علیه السلام شدن سر جدا شدن دارد

پیرو حسین علیه السلام شدن دست جدا شدن دارد...

... عملیات بیت المقدس هفت فرمانده گروهان بود

توی همون عملیات هم شهید شد

پیکر مطهرش رو که آوردند هم سرش قطع شده بود هم دستاش ...

همیشه به پدر و مادرش می گفت:

آرزو دارم لحظه شهادت سرم از تنم جدا بشه

می گفت: می خوام مثل مولایم امام حسین علیه السلام شهید بشم ...

... فروردین ۶۵ به آرزوش رسید

گلوله ی خمپاره اومد و سرش رو از تنش جدا کرد

همون طوری که دوست داشت مث مولایش حسین علیه السلام آسمونی شد

                                                   خاطره ای از زندگی شهید فرامرز عزتی

                                                   منبع:نشریه با شهدا در جمعه شماره ۷۵

یه بسیجی 15 ساله رو آوردن بیمارستان

به شدت زخمی شده بود

دیدم لباش تکون می خوره

گوشم رو بردم کنار دهانش

گفت: خواهر! تو رو به لب تشنه امام حسین علیه السلام بهم آب بده ، خیلی تشنمه!

آتیشم زد ! خواستم بهش اب بدم که دکتر گفت براش ضرر داره

یه پارچه خیس برداشتم و کشیدم روی لباش تا از عطشش کم بشه

بنده خدا پارچه رو می مکید و مدام تقاضای آب می کرد

آخرش هم تشنه شهید شد...                                 

                                        راوی: خانوم قیصر از پرستاران جنگ                               

                                        منبع: نشریه با شهدا در جمعه ، شماره 68

به خودم شک کردم که لیاقت دارم در راه خدا شهید بشم یا نه؟

یه روز رفتم حرم امام حسین علیه السلام

شروع کردم به گریه و زاری

از آقا خواستم که جوابم رو بدهد

پس از چند شب خواب امام حسین علیه السلام رو دیدم

آقا اومد بالای سرم

دستی روی سرم کشید و فرمود: یا بنی انک مقتول

یعنی ای فرزندم! تو کشته می شوی

اونجا بود که خیالم راحت شد

فهمیدم زندگیم به شهادت در راه خدا ختم میشه...

                                       خاطره ای از زندگی شهید آیت الله مدنی

                                        راوی خاطره خود شهید بزرگوار می باشند

ده سال با محمد زندگی کردم

هیچوقت یاد ندارم بی وضو باشه

غیر ممکن بود یه شب نماز شبش ترک بشه

به نماز اول وقت فوق العاده اهمیت می داد

مسافرت که می رفتیم تا صدای اذان رو می شنید ، توی بیابون هم بود می ایستاد

بارها بهش می گفتم ، مقصد که نزدیکه ، نمازتون رو شکسته نخونین

بذارین برسیم خونه ، نمازتون رو کامل و با خیال راحت بخونین

محمد می گفت: شاید توی همین راه کوتاه عمرمون تموم شد و به خونه نرسیدیم

الان می خونم تا تکلیفم رو انجام داده باشم

اگه رسیدیم خونه ، کامل هم می خونم...

                              خاطره ای از زندگی سردار شهید محمد بروجردی

                               راوی : همسر شهید

شده بود فرمانده ی پایگاه هوایی اصفهان

می رفت و به روستاهای فقیر نشین سر میزد و با مشکلاتشون آشنا می شد

برق ، آب آشامیدنی و هر چیز دیگه ای که احتیاج داشتند رو براشون فراهم می کرد

اونقدر به یه روستا خدمت کرد که مردم اسم روستاشون رو گذاشتند " عباس آباد "

شهید بابایی وقتی فهمید اسمش رو گذاشتند روی روستا دیگه اونجا نرفت

ناراحت شده بود از این کار مردم

اومدن و بهش گفتن اسمت رو از روستا برداشتیم

خیالش که راحت شد ، دوباره برا خدمت به محرومین رفت به اون روستا...

                                 خاطره ای از زندگی خلبان شهید عباس بابایی

                                  راوی: پدر بزرگوار شهید

مصطفی که به دنیا اومد ، شبانه از بیمارستان اومدم خونه

دلم نیومد حالا که یه شب محمد ابراهیم اومده خونه ، بیمارستان بمونم

وارد خونه که شدم ، از اتاق اومد بیرون

اونقدر گریه کرده بود که توی چشماش خون افتاده بود

کنارم نشست و گفت: امشب خدا من رو شرمنده کرد

وقتی حج رفته بودم توی خونه ی خدا چند تا آرزو کردم

یکی توی کشوری که نفس امام نیست نباشم ، حتی برای یه لحظه

دوم تو رو از خدا خواستم و دو تا پسر ، برا همین هر دوبار می دونستم بچه مون پسره

سوم از خدا خواستم نه اسیر بشم ، نه جانباز

فقط وقتی از اولیای خدا شدم در جا شهید بشم...

                            خاطره ای از زندگی سردار شهید محمد ابراهیم همت

                             راوی : همسر شهید " خانم ژیلا بدیهیان "

با جمعی از فرماندهان رفته بودیم خدمت مقام معظم رهبری

تا سخنرانی آقا آغاز شد ، دیدم شهید صیاد شیرازی شروع کرد به نوشتن

ریز به ریز نکات سخنرانی آقا رو می نوشت

بهش گفتم: آقای صیاد! این سخنرانی چندین بار از اخبار و تلویزیون پخش میشه

بذار تو خونه بنویس ، چرا اینجا می نویسی؟

شهید صیاد برگشت و گفت:

می نویسم به خاطر اینکه به محض خروج از این مجلس امر ولی و مولایم را اجرا کنم

نمی خوام یه لحظه هم امر مولایم رو زمین بمونه

می ترسم وقتی از خدمت آقا مرخص شدم توی راه برگشت اتفاقی برام بیفته

اونوقت در حالی از دنیا رفته ام که امر نائب امام زمان رو اجرا نکرده و توی فکر اجراش نبودم

ماهی یکبار بچه های مدرسه جبل عامل رو جمع می کرد

می رفتند و زباله های شهر رو جمع آوری می کردند

می گفت: با اینکار هم شهر تمیز میشه ، هم غرور بچه ها می ریزه ...

                                      خاطره ای از زندگی سردار شهید مصطفی چمران

                                      منبع: مجموعه یادگاران " کتاب شهید چمران "

یکی از آشنایان خواب شهید پلارک رو دیده و ازش تقاضای شفاعت کرده بود

شهید پلارک بهش گفته بود: من نمی تونم شما رو شفاعت کنم

فقط وقتی می تونم شما رو شفاعت کنم که نماز بخونین و به آن توجه داشته باشین

همچنین زبانهاتون رو نگه دارید

اگه این کار رو نکنین هیچ کاری از دست من بر نمی آید...

                                     خاطره ای زندگی سردار شهید سید احمد پلارک

                                     منبع: نشریه با شهدا در جمعه

خدای متعال در قرآن مجيد مي فرمايد:

ملكه ی دوزخ از جهنميان می پرسد:چه چيز شما را گرفتار اين عذاب سخت نمود؟

آنها مي گويند: ما از نمازگزاران نبوديم...

امام صادق علیه السلام فرمودند:

اولين عملی كه از انسان محاسبه می شود نماز اوست و اگر درست بود، به مابقی اعمال او رسیدگی می شود وگرنه به مابقی اعمال او نگاه نمی شود...

اوایل ازدواجمون بود

برا خرید با سید مجتبی رفته بودیم بازارچه

بین راه با پدر و مادر ایشون برخورد کردیم

سید مجتبی به محض اینکه پدر و مادرش رو دید ، روی زمین زانو زد

با یه تواضع خاصی پاهای پدر و مادرش رو بوسید

این صحنه خیلی برام دیدنی و دلچسپ بود

سید مجتبی با اون قامت رشیدش جلو پدر و مادرش همیشه فروتنی می کرد

احترامشون رو در حد بالایی نگه می داشت...

                    خاطره ای از زندگی سردار شهید سید مجتبی هاشمی

                    راوی : همسر شهیدش

محمد رشید صدیق فرمانده تیپ 24 مکانیزه عراق رو گرفته بودیم

نوسان فشار خون داشت

هر چه معاینه اش می کردم دلیلش رو نمی فهمیدم...

.... یه کم آروم تر شده بود

چند دقیقه بعد صدای حسن باقری از سنگر فرماندهی بلند شد

حسن وقتی با بی سیم حرف میزد ، بلند صحبت می کرد تا صداش برسه اون ور

یه دفعه دیدم حالت سرتیپ عراقی بهم ریخت

رنگش به سرخی و سیاهی متمایل شد

به سختی پرسید: شما هم این صدا را می شنوی دکتر؟

پرسیدم: منظورت رو نمی فهمم، مگه تو صدایی می شنوی؟

سرتیپ در حالی که بی تابانه توی سنگر قدم می زد گفت:

صدای یکی از ژنرال های شماست. بله این صدا همه اش تو گوشمه

با تعجب پرسیدم: ژنرال ما؟ حالا این ژنرال کی هست؟ از کجا می دونی ژنراله؟

گفت : چون همیشه فرمان میده. فرمانهای مهم. اون یک کار کشته و قویه.

فرماندهان ما همه شون از  ژنرال شما می ترسن

پرسیدم: شما چه سابقه ای از اون ژنرال دارین که این طوری باعث ترس شما شده؟

سرتیپ پاسخ داد: سابقه حمله ، شکست، فرار، مرگ ...

تو جبهه ما صدای او به نام صدای عملیات شناخته شده

هر وقت صدای اونو از پشت بی سیم می شنیدیم قبل از عملیات بوی شکست می یومد

فرمانده هامون با شنیدن صداش روحیه شون رو از دست می دادند...

... تازه دلیل نوسانات فشار خون سرتیپ رو فهمیدم

اون اضطراب یه دلیل داشت ، اونم شنیدن صدای حسن باقری یا همان ژنرال....

قبل از انقلاب توسط ساواک دستگیر شد

چند ماهی رو زیر شدیدترین شکنجه ها به سر برد

جوری با چکمه به صورتش کوبیده بودند که تا یک ماه خونریزی بینی داشت...

... بعد از پیروزی انقلاب دادگاه نجف آباد ازش خواستند شکنجه گرانش رو معرفی کنه

زیر بار نرفت و  هیچ کدومشون رو معرفی نکرد

می گفت: نیازی به اینکار نیست ، انقلاب اونا رو تنبیه کرده...

... پسر یکی از شکنجه گرانش به مشکل برخورده بود

باباش اومده بود پیش حاج احمد تا براش کاری کنه

حاجی هم انگار نه انگار یه روزی زیر دست این آدم شکنجه شده

با پیگیری مشکل پسر شکنجه گر سابق خودش رو حل کرد

                             خاطره ای از زندگی سردار شهید حاج احمد کاظمی

                             منبع : نشریه با شهدا در جمعه ، شماره ۴۸

یک شب وقتی ناصر مهمانم بود ، صحبت از شهادتش به میان آمد. با هم راحت بودیم و این حرف ها اذیتم نمی کرد. به او گفتم : « باید قول بدهی که اگر شهید شدی ، در سرازیری قبر بهم چشمک بزنی. » گفت: « قول میدم ، قول مردونه.»

شهید که شد ، وقتی داشتند توی قبر می گذاشتنش ، به زحمت خودم را به بالای سرش رساندم و گفتم: « ناصر! مادر جان! قولت که یادت نرفته عزیز مادر ! » خدا می داند که همان لحظه چشمانش یک بار باز و بسته شد.همه شاهد این ماجرا بودند و صدای صلوات و تکبیر ، قطعه ی ۲۴ را پر کرد.

سعید ثعلبی همان رزمنده شجاعی است که این روزها به دلیل ضایعه شیمیایی و خس خس گلویش به ناچار از کپسول اکسیژن استفاده می کند.

به نقل از این رزمنده عزیز:

... قبل از مجروحیت ام، در عملیات بیت المقدس برای آزادی خرمشهر از ناحیه دست چپ زخمی شدم و یک بار دیگر دچار موج انفجار شده بودم، با این همه دوباره به جبهه برگشتم. سال 62 در عملیات خیبر شیمیایی شدم.

... سال 65 نیز در شلمچه دچار مجروحیت شیمیایی عامل گاز اعصاب شدم. عراقی ها بعد از این که فاو را گرفتند، می خواستند شلمچه را هم بگیرند که ما آنجا بودیم. برای همین هواپیماها آمدند و ده تا ده تا بمب های گاز اعصاب ریختند. ما توی سنگرمان بودیم، رفتیم ماسک زدیم اما دیگر فایده ای نداشت. سه نفر بودیم که هر سه تشنج کردیم... و ...

برای بهبود حال این رزمنده شیمیایی عزیز سه صلوات بفرستید.

ماهنامه فرهنگی، اجتماعی آشنا | نیمه دوم مرداد ماه 1390 | شماره 171

با بچه های تفحص دنبال چند تا شهید می گشتیم

نشانی تقریبی محل شهادتشون رو می دونستیم

اما هر چی گشته بودیم خبری ازشون نبود

منطقه کاملاً رملی بود

یه روز داشتیم می گشتیم که باد شدیدی وزید

برا فرار از شن زار دویدیم و رفتیم زیر یه درخت پناه گرفتیم

وقتی وزش باد آروم شد ، خواستیم برگردیم که چیزی نظرمون رو جلب کرد

نگاه کردیم دیدیم پیکر مطهر همون شهدایی هستش که چند روزه دنبالشونیم

اونجا بود که حکمت وزش باد رو فهمیدیم ...

                                                      راوی: شهید علیرضا غلامی

                                                      منبع: سالنامه سرداران عشق ۱۳۸۸

برا دیدن آیت الله صدوقی با عباس رفتیم یزد

به محض ورود به شهر ، بلافاصله رفتیم منزل آیت الله صدوقی

در کمال تعجب دیدیم ایشون دم در ایستادند

پیاده که شدیم آیت الله صدوقی عباس رو بغل کرد و گفت:

آقای بابایی! می دونستم که شما تشریف میارین

عباس: ما خدمتگزار شمائیم حاج آقا ...

... وارد خونه شدیم

عباس با حاج آقا در مورد افراد بی بضاعت پایگاه هوائی صحبت های زیادی کردند

موقع خداحافظی حاج آقا سوئیج یه پیکان سواری رو به عباس دادند

گفتند: این هم مال شماست ، گرچه در مقایسه با زحمات شما در طول جنگ ناقابله

عباس گفت: حاج آقا! ما اگه کاری کردیم وظیفه بوده ، من به ماشین احتیاجی ندارم

اون زمان عباس یه ماشین اوراق داشت که هر روز تعمیرگاه بود

حاج آقا گفت: شنیدم خلبانان پایگاه هوائی ماشین گرفتن ، ولی شما نگرفتین

حالا من می خوام این ماشین خودم رو به شما بدهم

عباس: نمی خوام دست شما رو رد کنم

ولی شما ماشین رو به پایگاه هدیه کنین ، اونجا ما هم سوار می شیم

هر چه حاج آقا اصرار کردند ، عباس قبول نکرد و گفت:

حاج آقا! اگه شما ماشین رو هدیه کنین به پایگاه من بیشتر خوشحال میشم

در نهایت آیت الله صدوقی ماشین رو به پایگاه هدیه کردند

                                    روایتی از زندگی سردار شهید عباس بابایی

                                    راوی: ستوان حسن دوشن

                                    منبع: کتاب پرواز تا بی نهایت ، صفحه ۷۲